Chcąc skorzystać z procedur restrukturyzacyjnych, dłużnik musi być niewypłacalny lub zagrożony niewypłacalnością. Jeśli finansowa kondycja dłużnika jest dobra i nic jej nie zagraża to nie ma podstaw do wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego. Postępowanie o zatwierdzenie układu (PZU), jako jedna z procedur restrukturyzacyjnych, ma służyć wsparciu podmiotu borykającego się z kłopotami finansowymi. Ustawowo określonym celem PZU jest uniknięcie ogłoszenia upadłości dłużnika przez umożliwienie mu restrukturyzacji w drodze zawarcia układu z wierzycielami. Charakterystykę postępowania o zatwierdzenie układu przedstawiliśmy Państwu TUTAJ. Postępowanie restrukturyzacyjne może być prowadzone wyłącznie wobec enumeratywnie wymienionych w ustawie podmiotów, posiadających tzw. „zdolność restrukturyzacyjną”. Zatem czy rolnik może skorzystać z postępowania o zatwierdzenie układu?

PODMIOTY POSIADAJĄCE ZDOLNOŚĆ RESTRUKTURYZACYJNĄ

Zgodnie z treścią przepisów ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2309; dalej: pr.r.) zdolność restrukturyzacyjną posiadają przede wszystkim przedsiębiorcy, w rozumieniu przepisów w ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061; dalej: k.c). Ponadto, w ustawie wymienione zostały spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjne (w tym proste spółki akcyjne) nieprowadzące działalności gospodarczej. Zdolność restrukturyzacyjną mają także wspólnicy osobowych spółek handlowych ponoszący odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem. Dodatkowo, odrębnie w treści ustawy wymienieni zostali wspólnicy spółki partnerskiej.

KIM JEST PRZEDSIĘBIORCA?

Spośród wskazanego powyżej kręgu, podstawową kategorię podmiotów posiadających zdolność restrukturyzacyjną stanowią przedsiębiorcy. Zaznaczyć należy, iż ustawodawca posłużył się uniwersalną definicję przedsiębiorcy zawartą k.c. Zgodnie z art. 43 z ind. 1 k.c. „przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33 z ind.1 k.c. § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową”. Analizując wskazaną definicję o zakwalifikowaniu podmiotu jako przedsiębiorcy decydują dwa kryteria: podmiotowe oraz funkcjonalne. Zgodnie z pierwszym kryterium przedsiębiorcą może być każdy podmiot prawa cywilnego. Drugie kryterium dotyka charakterystyki samej działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę. W świetle cytowanego przepisu chodzi o prowadzoną we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Biorąc pod uwagę sposób konstrukcji wskazanej definicji, można określić ją jako bardzo pojemną. Nie jest to jednak wyczerpujący katalog cech, jakie należy przypisać działalności gospodarczej. Istotne znaczenie dla jej charakterystyki mają również zarobkowy charakter działalności oraz zorganizowany i ciągły sposób jej prowadzenia. Wskazane cechy wymienione zostały przez ustawodawcę w art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 236; dalej: pr.p.). Co także istotne, w treści art. 6 pr.p. ustawodawca określił krąg podmiotów pozbawionych statusu przedsiębiorcy. Podkreślić należy, iż istotną cechą działalności gospodarczej, poza ustawowymi, wskazywaną przez doktrynę jest jej profesjonalny charakter. Podsumowując – aby określona działalność stanowiła działalność gospodarczą, wskazane cechy muszą wystąpić kumulatywnie.

ROLNIK JAKO PRZEDSIĘBIORCA

Definicja przedsiębiorcy zawarta w treści przepisów k.c., co zostało podkreślone, jest bardzo pojemna. Dzięki temu podmioty pozbawione statusu przedsiębiorcy w myśl przepisów prawa przedsiębiorców mogą zmieścić się w jej zakresie. Do tych podmiotów należą m.in. podmioty prowadzące działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego. W związku z powyższym status przedsiębiorcy w rozumieniu art. 43 z ind. 1 k.c. posiada również rolnik indywidualny, uzyskując tym samym zdolność restrukturyzacyjną. Status ten przysługuje rolnikowi, jeżeli wykonuje we własnym imieniu działalność gospodarczą w znaczeniu wskazanym w przedmiotowym przepisie. Bardzo istotne jest to, iż rolnik wykonując działalność gospodarcza musi uczestniczyć w obrocie gospodarczym. Przeciwnie, nie można uznać za przedsiębiorcę rolnika, który prowadzi gospodarstwo rolne wyłącznie dla zaspokajania własnych potrzeb. Innymi słowy rolnik jest uznawany za przedsiębiorcę jeśli dokonuje sprzedaży wytworów swego gospodarstwa rolnego na zewnątrz. Warto zwrócić uwagę, iż zgodnie z orzecznictwem nie istnieje jeden wzorzec wskazujący w uniwersalny sposób statusu rolnika jako przedsiębiorcy. Przedmiotowe zagadnienie każdorazowo podlega indywidualnemu rozstrzygnięciu, przy uwzględnieniu okoliczności konkretnego przypadku, do których zaliczyć należy m.in. zakres prowadzonej działalności rolniczej oraz jej model. Warto zwrócić uwagę na istotną w tym zakresie uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2015 r. (sygn. akt III CZP 108/14), który stosując kryteria wskazane w art. 43 z ind. 1 k.c. do producenta rolnego uznał, iż zawarcie przez niego umowy kontraktacji „zazwyczaj oznacza, że prowadzi on działalność gospodarczą i jest uczestnikiem obrotu gospodarczego”.

PODSUMOWANIE

Podmiot prowadzący działalność rolniczą, po spełnieniu określonych przesłanek, może być uznany za przedsiębiorcę w rozumieniu przepisu art. 43 z ind. 1 k.c. W związku z powyższym rolnik posiadając „zdolność restrukturyzacyjną”, będzie mógł skorzystać z postępowania restrukturyzacyjnego, w tym postępowania o zatwierdzenie układu. W przypadku problemów finansowych gospodarstwa rolnego, może być to korzystne rozwiązanie, pozwalające na odzyskanie pożądanej stabilności. Mając na uwadze, iż każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia, aby uzyskać więcej informacji w zakresie możliwości jakie stwarza dla rolnika prawo restrukturyzacyjne, serdecznie zachęcamy do kontaktu.

autor: radca prawny Michał Kosecki

Lange Restrukturyzacje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Powyższy artykuł nie stanowi porady prawnej ani opinii prawnej w rozumieniu przepisów prawa, a jego charakter jest wyłącznie informacyjny.

Treść artykułu odzwierciedla poglądy i stanowisko autora związane z treścią przepisów prawa, orzeczeń sądów, interpretacji organów państwowych i publikacji prawnych oraz prasowych.

Zarówno Lange Restrukturyzacje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jak i autor wpisu nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne skutki decyzji podejmowanych po zapoznaniu się z powyższym artykułem, bądź na jego podstawie.

Źródła:

– ustawa z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2309),

– ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061),

– ustawa z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 236),

– Uchwała Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 26 lutego 2015 r. (III CZP 108/14)

Wydziedziczenie to oficjalne odebranie prawa do zachowku osobie, której  by ono przysługiwało po śmierci spadkodawcy. Jest to wyjątkowy krok, na który decyduje się spadkodawca w szczególnych przypadkach, uznając, że przekazanie majątku tej osobie byłoby niezasadne ze względu na jej niewłaściwe zachowanie wobec niego lub jego bliskich. Prawo jasno określa sytuacje, w których można dokonać wydziedziczenia, dbając o zasady moralne i dobro rodziny. Instytucja wydziedziczenia została opisana w art. 1008 Kodeksu cywilnego (dalej jako:  k.c.).

Warto również wskazać, iż w przypadku, gdy nie podejmiemy żadnych działań dotyczących naszego majątku, nasi spadkobiercy dziedziczą go zgodnie z ustawą. Kolejność dziedziczenia przedstawia się następująco: 1) dzieci i małżonek – dziedziczą w pierwszej kolejności, 2) rodzice – jeśli nie ma dzieci, mają prawo do spadku, 3) rodzeństwo – w braku dzieci i rodziców, 4) dalsi krewni – jeśli nie ma bliższych krewnych.

PRZCZYNY WYDZIEDZICZENIA

Wyżej wymieniony artykuł ukazuje nam trzy przesłanki, w ramach których możemy dokonać wydziedziczenia. Wskazać należy, iż przepis ten zakreśla zamknięty katalog przypadków, w jakich może dojść do wydziedziczenia spadkobiercy, którego skutkiem jest pozbawienie prawa do zachowku. Stosownie do treści wyżej wymienionego przepisu, spadkodawca może w testamencie pozbawić zstępnych, małżonka i rodziców zachowku, jeżeli uprawniony do zachowku:

1) wbrew woli spadkodawcy postępuje uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego;

2) dopuścił się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci;

3) uporczywie nie dopełnia względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych.

UPORCZYWE POSTĘPOWANIE WBREW WOLI SPADKODAWCY

W kontekście pierwszej z wyżej wspomnianych przyczyn, aby doszło do skutecznego wydziedziczenia konieczne jest, aby zachodziły trzy równocześnie spełnione przesłanki: postępowanie spadkobiercy musi być sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (często określane jako naganne zachowanie w stosunku do spadkodawcy, np. zaniedbywanie spadkodawcy w potrzebie). Musi także być długotrwałe i wielokrotnie powtarzane oraz musi wyraźnie nie zgadzać się z wolą spadkodawcy i jego wyrażonymi ocenami (wyrażanie innych wartości, godzących w wartości które wyraża spadkodawca). Przesłanki usprawiedliwiające wydziedziczenie, które są trwałe, muszą istnieć już w momencie sporządzenia testamentu wydziedziczającego przez spadkodawcę (tak też w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 stycznia 2017 roku w sprawie zawisłej pod sygn. akt VI ACa 1697/15).

UMYŚLNE PRZESTĘPSTWO PRZECIWKO ŻYCIU, ZDROWIU LUB WOLNOŚCI ALBO RAŻĄCEJ OBRAZY CZCI

W sposób bardziej zrozumiały do wydziedziczenia może dojść wtedy, kiedy uprawniony do zachowku dopuścił się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci. Za osoby najbliższe należy uznać te osoby, które mają tak głębokie emocjonalne więzy ze spadkodawcą, że czyn skierowany przeciwko nim może być niemal równie szkodliwy i bolesny dla spadkodawcy, jakby był skierowany bezpośrednio przeciwko niemu samemu.

UPORCZYWE NIE DOPEŁNIANIE WZGLĘDEM SPADKODAWCY OBOWIĄZKÓW RODZINNYCH

Wymaga podkreślenia, że obowiązki rodzinne, o których mowa w pkt 3 wyżej wymienionego przepisu, obejmują nie tylko obowiązek alimentacyjny, ale również pomoc i opiekę w przypadku choroby, dolegliwości związanych z wiekiem lub innych sytuacji życiowych członka rodziny. Uporczywe niedopełnianie względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych polega również na działaniu, które w sposób bezpośredni zmierza do rzeczywistego zerwania kontaktów rodzinnych. W orzecznictwie przyjmuje się, że do takich zachowań należy w szczególności brak okazywania zainteresowania życiem spadkodawcy (np. stanem zdrowia)  i jego sprawami, regularne występowanie konfliktów ze spadkodawcą, wystosowywaniu przeciwko spadkodawcy fałszywych zarzutów (tak też w wyroku Sądu Najwyższego z 7 listopada 2002 roku w sprawie zawisłej pod sygn. akt II CKN 1397/00).

SPOSOBY WYDZIEDZICZENIA

W praktyce dostrzega się dwa sposoby, aby skutecznie wydziedziczyć daną osobę.

1 SPOSÓB ->sporządzenie testamentu z wydziedziczeniem i wskazaniem spadkobierców. Możemy sporządzić testament, w którym przekażemy nasz majątek konkretnym osobom i jednocześnie wydziedziczymy osobę, która postępowała wobec nas niewłaściwie. W ten sposób, ta osoba nie będzie mogła dochodzić zachowku od tych, którzy odziedziczą nasz majątek.

2 SPOSÓB -> Wydziedziczenie bez wskazywania spadkobierców.
Możemy również sporządzić testament, w którym jedynie wydziedziczymy konkretną osobę, nie określając, kto odziedziczy nasz majątek. W takim przypadku, majątek zostanie podzielony zgodnie z ustawą, ale wydziedziczona osoba nie będzie miała prawa do zachowku.

CZY WYDZIEDZICZENIE JEST OSTATECZNE?

Wydziedziczenie, choć pozostające dobrowolną decyzją spadkodawcy, jest jednak wynikiem relacji łączącej spadkodawcę ze spadkobiercą. W tym miejscu należy wskazać, iż wydziedziczenie nie ma charakteru ostatecznego, albowiem z treści art. 1009 k.c. dowiadujemy się, że przyczyna wydziedziczenia uprawnionego do zachowku powinna wynikać z treści testamentu. Skoro do wydziedziczenia może dojść wyłącznie na skutek woli testatora, spadkodawca może sporządzić nowy testament, poddać go modyfikacji lub w całości go odwołać.

W JAKI SPOSÓB MOŻNA BRONIĆ SIĘ PRZED WYDZIEDZICZENIEM?

Warto wskazać, że wydziedziczenie nie zawsze musi być słuszne. Raz jeszcze należy powtórzyć, że jest to decyzja należąca do spadkodawcy. Pomimo wyraźnie zakreślonych przesłanek, decyzja może być subiektywna i oparta na osobistych przekonaniach bądź emocjach spadkodawcy. Niejednokrotnie zdarza się, że dochodzi do wydziedziczenia z powodów, które uznalibyśmy za niewystarczające lub nawet niesprawiedliwe. Z tego względu, osoba kwestionująca zasadność wydziedziczenia ma możliwość złożenia do sądu pozwu o zapłatę zachowku przeciwko spadkobiercom wskazanym w testamencie.

W takim przypadku, wydziedziczony nie musi udowadniać braku podstaw do wydziedziczenia. Zgodnie z art. 5 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Oznacza to, że prawo do zachowku przysługuje uprawnionemu bez konieczności udowadniania tego faktu, ponieważ wynika to bezpośrednio z ustawy. To pozwany spadkobierca, jako zobowiązany do zapłaty należnego zachowku będzie musiał wykazać, że wydziedziczenie było zasadne.  

W przypadku zastosowania przeciwko Państwu instytucji wydziedziczenia warto skorzystać z pomocy radcy prawnego, który zapewni profesjonalne wsparcie i pomoże wybrać odpowiednie środki ochrony. Lange Kancelaria Prawna spółka komandytowa  posiada wieloletnie doświadczenie w problematyce spraw rodzinnych i spadkowych. Jeżeli są Państwo zainteresowani omówieniem szczegółów dotyczących kwestii pozbawienia prawa do zachowku na skutek wydziedziczenia, serdecznie zapraszamy do kontaktu.

autor: aplikant radcowski Jakub Radomski

Lange Kancelaria Prawna spółka komandytowa.

Powyższy artykuł nie stanowi porady prawnej ani opinii prawnej w rozumieniu przepisów prawa, a jego charakter jest wyłącznie informacyjny.

Treść artykułu odzwierciedla poglądy i stanowisko autora związane z treścią przepisów prawa, orzeczeń sądów, interpretacji organów państwowych i publikacji prawnych oraz prasowych.

Zarówno Lange Kancelaria Prawna spółka komandytowa, jak i autor wpisu nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne skutki decyzji podejmowanych po zapoznaniu się z powyższym artykułem, bądź na jego podstawie.

Źródła:

• Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 z późn. zm.);
• Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 stycznia 2017 roku w sprawie zawisłej pod sygn. akt VI ACa 1697/15;

• Wyrok Sądu Najwyższego z 7 listopada 2002 roku w sprawie zawisłej pod sygn. akt II CKN 1397/00).

Ochrona przedsiębiorcy przed postępowaniem egzekucyjnym w postępowaniu o zatwierdzenie układu (PZU), jest jedną z podstawowych zalet przedmiotowego postępowania. Spłata zaciągniętych zobowiązań, często może przewyższać możliwości finansowe dłużnika. Odpowiednie dostosowanie środków restrukturyzacyjnych oraz pomoc doświadczonego doradcy restrukturyzacyjnego pozwoli wdrożyć niezbędne zmiany. Dzięki temu dłużnik uzyska możliwość odpowiedniej ochrony przed koniecznością zakończenia działalności gospodarczej.

W obliczu finansowych trudności, dotykających wielu przedsiębiorców, PZU stanowi narzędzie pozwalające na zachowanie płynności finansowej i dalsze funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Jednym z najprostszych, a zarazem najbardziej skutecznych sposobów restrukturyzacji jest PZU. Stwarza ono przedsiębiorcom szansę na wypracowanie porozumienia z wierzycielami przy współpracy z pozasądowym organem postępowania jakim jest Nadzorca układu. Więcej informacji na temat PZU znajdą państwo TUTAJ (https://lange.pl/charakterystyka-postepowania-o-zatwierdzeniu-ukladu-pzu/).

Ochrona dłużnika w postępowaniu o zatwierdzenie układu

W tym miejscu wskazać należy, iż zalety wynikające z przedmiotowego postępowania podzielić należy na dwie grupy. Pierwsza grupa obejmuje korzyści, z których dłużnik skorzysta niezwłocznie po wszczęciu postępowania. Do drugiej grupy zaliczyć należy takie zalety, które nastąpią po prawomocnym zatwierdzeniu układu. Warto zaznaczyć, iż PZU przy dobrej współpracy dłużnika można wszcząć w ciągu kilku dni od pierwszego spotkania z doradcą restrukturyzacyjnym.

1. Zalety postępowania o zatwierdzenie układu, występujące od chwili wszczęcia postępowania:

• zawieszenie trwających już postępowań egzekucyjnych – organ egzekucyjny z mocy prawa zobowiązany jest do zaprzestania prowadzenia wszelkich prowadzonych wobec dłużnika czynności, aż do momentu zakończenia postępowania;
• brak możliwości wszczęcia nowych postępowań egzekucyjnych – podczas trwania postępowania, zasadniczo nie będzie możliwe wszczęcie nowego postępowania egzekucyjnego przeciwko dłużnikowi znajdującemu się w restrukturyzacji;
• zakaz wypowiadania umów niezbędnych do prowadzenia przedsiębiorstwa –do momentu zakończenia postępowania, wszelkie umowy niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej np. umowy leasingu, najmu nie będą mogły zostać przez drugą stronę wypowiedziane.

• Zalety występujące po zatwierdzeniu przez Sąd układu przyjętego przez wierzycieli:
• umorzenie postępowań egzekucyjnych toczących celem wyegzekwowania wierzytelności objętych układem – w przypadku prawomocnego zatwierdzenia układu, wszelkie postępowania egzekucyjne prowadzone celem wyegzekwowania wierzytelności objętych układem, zostaną umorzone;
• w miejsca pierwotnych postanowień umownych obowiązywać będą przyjęte przez wierzycieli propozycje układowe – wcześniejsze postanowienia zawarte w umowach zostaną zastąpione przez przyjęte przez wierzycieli propozycje układowe, pozwalające np. wydłużyć okres spłaty, umorzyć części lub całości dodatkowych kosztów lub odsetek, czy nawet umorzyć części kapitału.

Zalety zawieszenia postępowań egzekucyjnych podczas trwania postępowania o zatwierdzenie układu.

Wielu przedsiębiorców podczas prowadzenia działalności gospodarczej, często doświadcza problemów z płynnością finansową. W konsekwencji, przedsiębiorcy szukając rozwiązania decydują się na korzystanie z zewnętrznych źródeł finansowania takich jak kredyty czy pożyczki. Dodatkowo częstym rozwiązaniem wybieranym przez dłużników, celem utrzymania płynności finansowej, jest zaprzestanie regulowania bieżących zobowiązań. Wskazane działania wybierane przez przedsiębiorców stanowią duży błąd, którego konsekwencje dodatkowo pogarszają ich sytuację.

Działania takie, pomimo iluzorycznych, krótkoterminowych korzyści, w szerszej perspektywie powodują bardzo negatywne skutki. Do istniejących zobowiązań, w skutek braku terminowych płatności, doliczane zostają dodatkowe koszty oraz odsetki. Ostatecznie zwłoka w płatnościach prowadzi do skierowania spraw na drogę sądową, następnie egzekucyjną, stale zwiększając wysokość zobowiązania.

W przypadku wystąpienia stanu niewypłacalności dłużnika oraz trwających postępowań egzekucyjnych przedsiębiorca nie ma możliwości normalnego funkcjonowania. Istniejące zobowiązania powiększają się, gdyż dłużnik wskutek zajęć egzekucyjnych nie jest w stanie regulować choćby bieżących zobowiązań. Utrzymujący się wskazany powyżej stan, nieustannie pogarsza sytuację dłużnika, generując niepotrzebne koszty.

Do spłaty zaciągniętych zobowiązań, dłużnik potrzebuje odpowiedniego okresu czasu, by odpowiednio przygotować się do regulowania powstałych zobowiązań. Rozwiązaniem wskazanego problemu może być jedno z dobrodziejstw postępowania o zatwierdzenie układu (PZU) (https://lange.pl/charakterystyka-postepowania-o-zatwierdzeniu-ukladu-pzu/), którym jest ochrona przed postępowaniami egzekucyjnymi. Przedmiotowa ochrona przyznaje dłużnikowi pewien okres czasu, w którym prowadzenie postępowań egzekucyjnych przeciw niemu jest niemożliwe. Uzyskany w ten sposób czas dłużnik może spożytkować na ułożenie na nowo stosunków z wierzycielami.

Stosownie do treści art. 312 ust. 1 w zw. z art. 226e ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowanie egzekucyjne skierowane do majątku dłużnika, wszczęte przed dniem otwarcia postępowania, ulega zawieszeniu z mocy prawa z dniem otwarcia postępowania o zatwierdzenie układu. W konsekwencji dłużnik uzyskuje ochronę majątku, niezbędną do dalszego prowadzenie działalności gospodarczej.

Zawieszenie postępowań egzekucyjnych, umożliwia dłużnikowi nieskrępowane prowadzenie działalności gospodarczej. Dodatkowo pozwoli również zreorganizować przedsiębiorstwo, w taki sposób, by przygotować je do terminowego wykonania przez dłużnika postanowień układu.

To wszystko w połączeniu z poradami doświadczonego doradcy restrukturyzacyjnego, pozwoli odpowiednio ukierunkować dalszą działalność gospodarczą dłużnika. W konsekwencji zapewniając należyte zaplecze dla spłaty zobowiązań objętych układem oraz możliwość dalszego funkcjonowania i rozwoju przedsiębiorstwa.

Czy ochrona przysługuje zawsze ?

Dłużnik, który rozpoczyna postępowanie o zatwierdzenie układu, może skorzystać z przedmiotowej ochrony w zależności od wybranego wariantu postępowania. W pierwszym wariancie dokonuje się obwieszczenia o ustaleniu dnia układowego, dzięki czemu dłużnik uzyskuje ochronę przeciwegzekucyjną. W drugim przypadku postępowanie prowadzone jest bez dokonywania obwieszczenia o ustaleniu dnia układowego pozbawiając dłużnika wskazanej ochrony. Decydując się na dokonanie obwieszczenia o ustaleniu dnia układowego, dłużnik uzyskuje ochronę od chwili obwieszczenia.

Okres obowiązywania ochrony

Okres ochrony w postępowaniu o zatwierdzeniu układu wynosi 4 miesiące od obwieszczenia w Krajowym Rejestrze Zadłużonych o ustaleniu dnia układowego. Wskazana ochrona, w przypadku przyjęcia układu przez wierzycieli oraz terminowego złożenia przez dłużnika wniosku o zatwierdzenie układu, może zostać przedłużona. Trwa wówczas do dnia zakończenia postępowania o zatwierdzenie układu lub prawomocnego umorzenia postępowania w przedmiocie rozpoznania wniosku o zatwierdzenie układu. Okres zatwierdzania układu uzależniony jest wyłącznie od właściwego sądu restrukturyzacyjnego, do którego wniosek zostaje złożony. W praktyce trwa on od kilku miesięcy do roku, co odpowiednio wydłuża ochronę przed postępowaniami egzekucyjnymi przez ten okres.

Podsumowanie

Postępowanie o zatwierdzenie układu to skuteczny sposób ochrony przedsiębiorcy przed postępowaniem egzekucyjnym. Dzięki niemu, przedsiębiorca może renegocjować warunki spłaty zadłużenia z wierzycielami i zyskać czas na poprawę swojej sytuacji finansowej. Jednocześnie uzyskuje ochronę przed postępowaniami egzekucyjnymi skierowanymi do jego majątku. W przypadku wystąpienia problemów finansowych warto skorzystać z pomocy doradcy restrukturyzacyjnego, który zapewni profesjonalne wsparcie i pomoże wybrać odpowiednie środki ochrony przysługujące przedsiębiorcy. Lange Restrukturyzacje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada wieloletnie doświadczenie w problematyce upadłości i restrukturyzacji. Jeżeli są Państwo zainteresowani omówieniem szczegółów dotyczących kwestii restrukturyzacji, w szczególności postępowania o zatwierdzenie układu, serdecznie zapraszamy do kontaktu.

autor: aplikant radcowski Adrian Fabiszewski

Lange Restrukturyzacje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Powyższy artykuł nie stanowi porady prawnej ani opinii prawnej w rozumieniu przepisów prawa, a jego charakter jest wyłącznie informacyjny.

Treść artykułu odzwierciedla poglądy i stanowisko autora związane z treścią przepisów prawa, orzeczeń sądów, interpretacji organów państwowych i publikacji prawnych oraz prasowych.

Zarówno Lange Restrukturyzacje spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jak i autor wpisu nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne skutki decyzji podejmowanych po zapoznaniu się z powyższym artykułem, bądź na jego podstawie.

Źródła:

• Ustawa z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2309 z późn. zm.);
• Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 z późn. zm.);

Tegoroczny okres urlopowy już się rozpoczyna, niezależnie od doświadczenia w planowaniu wyjazdów, niektórych zdarzeń nie da się przewidzieć. Najczęstszą sytuacją, która może pokrzyżować plany jest opóźnienie lotu. Niezależnie od przyczyny opóźnienia takiej jak np. usterka samolotu czy utrudnienia atmosferyczne, za wyjątkiem zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności, pasażerom przysługuje odszkodowanie na podstawie Rozporządzenia (WE) NR 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. Wyżej wskazane rozporządzenie znajduje swoje zastosowanie zarówno dla lotów wewnątrzwspólnotowych, jak i lotów dla których lotnisko wylotu lub docelowe znajduje się na terytorium państw członkowskich, niezależnie czy jest to lot regularny czy czarterowy.

Odszkodowania w przypadku opóźnienia lotu

Zgodnie z treścią artykułu 6 oraz 7 wcześniej wskazywanego rozporządzenia, odszkodowanie za opóźnienie wynosi:

– 250 EUR dla wszystkich lotów o długości do 1 500 kilometrów, jeśli opóźnienie wyniosło ponad 2 godziny,

– 400 EUR dla wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych dłuższych niż 1 500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości od 1 500 do 3 500 kilometrów, jeśli spóźnienie wyniosło ponad 3 godziny,

– 600 EUR dla wszystkich innych lotów niż loty określone powyżej, jeśli spóźnienie wyniosło ponad 4 godziny.

Dodatkowo należy wiedzieć, iż pasażerom lotu opóźnionego przy spełnieniu powyższych warunków przysługują bezpłatne posiłki oraz napoje w ilości adekwatnej do czasu oczekiwania (w praktyce często występuje jako bon do sklepów i restauracji na terenie lotniska). Z uwagi na to jak istotny jest kontakt z bliskimi prawo unijne gwarantuje również możliwość dokonania bezpłatnych połączeń telefonicznych. Wskazać również należy, iż w przypadku opóźnienia wynoszącego ponad pięć godzin, pasażer może skorzystać ze zwrotu ceny biletów lub skorzystać z proponowanej zmiany planu podróży o porównywalnym standardzie i miejscu docelowym. Natomiast jeśli opóźnienie spowoduje, iż odlot nastąpi kolejnego dnia pasażerowie muszą uzyskać bezpłatny nocleg oraz transport.

Odszkodowania w przypadku odwołania lotu

Jeśli zaistniała sytuacja, w której lot został odwołany, pasażerowi przysługuje zwrot kosztu biletu lub zmiana planu podróży, na porównywalnych warunkach oraz miejscu docelowym. Oczywiście przysługują również te same udogodnienia, które uzyskuje się w przypadku opóźnienia jak wyżywienie oraz nocleg. Bez względu na fakt czy koszt biletu został zwrócony lub uzyskano inną podróż, pasażerom odwołanego lotu przysługuje odszkodowanie w wysokości:

– 250 EUR dla wszystkich lotów o długości do 1 500 kilometrów,

– 400 EUR dla wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych dłuższych niż 1 500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości od 1 500 do 3 500 kilometrów,

– 600 EUR dla wszystkich innych lotów niż loty określone powyżej.

Niemniej jednak, odszkodowanie nie przysługuje jeśli pasażer otrzyma informację o odwołaniu lotu z dwutygodniowym wyprzedzeniem lub krótszym jeżeli zaoferowano inny lot, którego dotarcie do miejsca docelowego jest nieznacznie opóźnione.

Odszkodowanie w przypadku odmowy przyjęcia na pokład (overbooking)

W przypadku nadmiernej ilości sprzedanych biletów na samolot, przewoźnik w pierwszej kolejności wzywa ochotników do rezygnacji z ich rezerwacji w zamian za korzyści na warunkach uzgodnionych pomiędzy pasażerem a liniami lotniczymi. Jeśli liczba ochotników była niewystarczająca, przewoźnik lotniczy może wbrew woli pasażerów odmówić przyjęcia ich na pokład. Pasażerom, którym odmówiono przyjęcia na pokład przysługują dokładnie te same uprawnienia co w przypadku odwołanego lotu.

Aby uzyskać wyżej wskazywane odszkodowanie, należy wystąpić z wnioskiem bezpośrednio do przewoźnika lotniczego lub do biura podróży w przypadku lotów czarterowych. Można w tym zakresie skorzystać z profesjonalnej pomocy pełnomocnika, dzięki czemu po podaniu szczegółów lotu nie musisz się w nic więcej angażować.

Podsumowując, prawo unijne gwarantuje pasażerom wyżej wskazane uprawienia, pamiętać jednak należy, iż uzyskanie odszkodowania np. za opóźniony lot, nie stoi na przeszkodzie rozszerzenia odpowiedzialności przewoźnika lotniczego o dalej idące roszczenia poszkodowanych pasażerów. Niezależnie od uzyskania wskazanego w artykule odszkodowania, można domagać się między innymi zwrotu kosztów hotelu lub wykupionych atrakcji lub w przypadku biura podróży odszkodowania za stracony urlop.

Wskazane wyżej uprawnienia nie są jedynymi zagwarantowanymi prawami podróżnych, a do tego tematu z pewnością powrócimy. Tymczasem, wysokich lotów i udanych podróży.

Wniosek o zakazanie utrzymywania kontaktów z dzieckiem a wniosek o pozbawienie władzy rodzicielskiej- często traktowane równorzędnie, a tak bardzo różniące się. Niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów.

Prawo i obowiązek utrzymywania kontaktów z dzieckiem ma także ten rodzic, któremu nie przysługuje władza rodzicielska nad tymże dzieckiem (a więc również ten rodzic, który został pozbawiony władzy rodzicielskiej nad dzieckiem).

Kontakty obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej.

Wniosek o zakazanie utrzymywania kontaktów z dzieckiem- przesłanki

Jednakże jeśli utrzymywanie kontaktów rodziców/ rodzica z dzieckiem zagraża poważnie dobru dziecka lub je narusza, sąd zakaże ich utrzymywania.

Rodzice wówczas mogą, na podstawie skierowania sądu orzekającego w sprawie kontaktów, udać się na terapię rodzinną lub do placówek świadczących rodzinie stosowną pomoc. Na marginesie wskazać należy, że przepisy te stosuje się odpowiednio do kontaktów rodzeństwa, dziadków , powinowatych w linii prostej, a także innych osób, jeżeli sprawowały one przez dłuższy czas pieczę nad dzieckiem.

Wnioskodawcą może być m. in. każdy z rodziców dziecka, jednakże krąg uczestników postępowania określa art. 510 § 1 k.p.c.

Małoletni, który ukończył 13 lat i nie jest ubezwłasnowolniony ma zdolność do samodzielnego i skutecznego dokonywania czynności procesowych w postępowaniu.

Znacznie poważniejszym, a w relacjach między rodzicami a dzieckiem najdalej idącym działaniem, jest pozbawienie władzy rodzicielskiej.

Pozbawienie władzy rodzicielskiej stanowi najostrzejszy środek ingerencji sądu w sferę tej władzy, ponieważ polega na tym, że rodzic traci całkowicie tę władzę. Co istotne, nie zmierza to do ukarania rodziców, jak się powszechnie przyjęło zakładać, a do ochrony interesów dziecka.

Kiedy sąd może pozbawić władzy rodzicielskiej?

Jeżeli władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu trwałej przeszkody albo jeżeli rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej lub w sposób rażący zaniedbują swoje obowiązki względem dziecka. Pozbawienie władzy rodzicielskiej może być orzeczone także w stosunku do jednego z rodziców.

Bardzo często osoby składające wniosek o pozbawienie władzy rodzicielskiej zastanawiają czy nastąpił już odpowiedni moment, aby złożyć wniosek oraz czy wniosek nie jest składany przedwcześnie. Najistotniejszym aspektem jest w tym miejscu pojawienie się kilku przesłanek, o których mowa poniżej. Nie stanowią one zamkniętego katalogu.

Trwała przeszkoda, czyli jaka?

Trwała przeszkoda to taka, która według rozsądnego przewidywania będzie trwała przez długi czas, niedający się ustalić albo możliwy do przewidzenia, ale obejmujący często wieloletni okres (zaginięcie jednego z rodziców, wyjazd na stałe za granicę, połączony z całkowitym zainteresowaniem dzieckiem, umieszczenie rodzica w zakładzie karnym.)

Co więcej?

Przyczyną pozbawienia władzy rodzicielskiej jest w szczególności nałóg pijaństwa, rozwiązły tryb życia, uprawianie procederu przestępczego, uchylanie się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, nadmierne karcenie dziecka, wykorzystywanie dziecka do czynów nierządnych, zmuszanie dziecka do pracy zarobkowej kosztem nauki.

Przyczyną może być również niewykonywanie władzy rodzicielskiej, długotrwałe zamieszkiwanie zagranicą, co uniemożliwia podejmowanie rodzicowi decyzji w sposób skuteczny, składania podpisów, wyrażania zgód.

Jakie są skutki pozbawienia władzy rodzicielskiej?

Pozbawienie władzy rodzicielskiej powoduje utratę ogółu praw i obowiązków wobec dziecka. Obie strony zachowuję jednak status cywilny a mimo pozbawienia władzy rodzicielskiej, dziecko ma pełne prawo do alimentacji oraz prawo dziedziczenia (i odwrotnie). Co ciekawe, w przypadku pozbawienia władzy rodzicielskiej zarówno rodzice, jak i dziecko zachowują prawo do utrzymywania ze sobą kontaktów.